هواپیمای بویینگ ۷۷۷ متعلق به شرکت هواپیمایی مالزی که در ۸ مارس 2014 (17 اسفند 1392) با 239 مسافر و خدمه از فرودگاه بین المللی کوالالامپور به مقصد پکن پرواز کرد، ساعت 1:22 بامداد به وقت محلی ارتباطش را با مرکز کنترل ترافیک هوایی سوبنگ از دست داد و در ساعت 2:40 ناپدید شد.
پس از ناپدید شدن، عملیات بین المللی برای جستجوی این هواپیما آغاز شده است که از آن روز تا زمان نگارش این متن که بیش از 10 روز گذشته، هنوز هیچ کس به درستی نمیداند چه بر سر بویینگ سیاه بخت خطوط هوایی مالزی و 239 سرنشین آن آمده است.
بنابراین معمای پرواز همچنان به قوت خود باقی است.
هواپیمای بویینگ ۷۷۷ از ایمن ترین هواپیماهای جهان است که از سال 1995 و در مدت 19 سال عرضه به بازار فقط دچار دو حادثه شده است که یکی در سال ۲۰۰۸ برای پرواز ۳۸ هواپیمایی انگلیس بود که هیچ تلفاتی نداشت و دیگری در سال ۲۰۱۳ برای پرواز شماره ۲۱۴ هواپیمایی آسیانا بود که ۳ نفر در جریان آن جان باختند.
هواپیماربایی؛ فرضیه نخست
نخستین فرضیه مطرح در ارتباط با بویینگ 777 مالزیایی «هواپیماربایی» است که به ویژه آمریکایی ها اهمیت بیشتری به آن می دهند.
در این باره رسانه های غربی و آمریکایی این گمانه را طرح کرده اند که هواپیما هنوز در حال ارسال پیام های خودکار است و نشان میدهد هواپیما پس از آخرین پیامی که ارسال کرده بود، چهار ساعت دیگر به پرواز ادامه داده است و در این مدت میتواند 3500 کیلومتر مسافت طی کرده باشد که این مسأله سبب شد، فرضیه هواپیما ربایی قوت بگیرد.
به باور این رسانه ها پیام های دریافتی این هواپیما به طور خودکار برای شرکت هواپیمایی و برای خدمات تعمیر و نگهداری شرکت سازنده ارسال میکند.
همچنین گفته شده است که، سامانه ارتباطی بوئینگ 777 تا ساعتها پس از آنکه از رادار ناپدید شد، برای یک ماهواره «پینگ» میفرستاده است.
در عین حال گزارشها از قطع دو سامانه اطلاع رسانی در این هواپیما به طور جداگانه خبر دادهاند که احتمال وقوع یک فاجعه ناگهانی را کم رنگ میکند.
موضوع دیگری که فرضیه هواپیما ربایی را مطرح میکند، ناپدید شدن ناگهانی هواپیما است.
یکی از کارشناسان میگوید، خرابکاران با قطع ترانسپوندر داخلی هواپیما میتوانند مشاهده آن را در رادارهای ثانوی ناممکن کنند، سپس با پرواز هواپیما در ارتفاع پایین رادارهای اولیه نیز قادر به دیدن هواپیما نخواهند بود و به این ترتیب هواپیما به طور کامل از دید محو میشود.
در اثبات نسبی این فرضه جالب است گفته شود که سه روز پس از ناپدید شدن، وابستگان سرنشینان هواپیمای بویینگ ۷۷۷ خطوط هوایی مالزی اعلام کرده بودند، تلفن همراه این سرنشینان زنگ میخورد، اما کسی جواب نمیدهد!
علاوه بر این ها گزارش ها حاکیست که کاپیتان «زهاری احمد شاه» خلبان هواپیمای مسافری مالزی ایرلاینز یکی از هواداران متعصب «انور ابراهیم» سرکرده مخالفان دولت مالزی بوده و ۷ ساعت قبل از در اختیار گرفتن کنترل هواپیما در دادگاه جنجالی که انور ابراهیم در آن به 5 سال زندان محکوم شد، حضور داشته است.
بنابراین پلیس مالزی در حال بررسی امکان ربوده شدن پرواز 370 خطوط هوایی این کشور به علت مسائل سیاسی و در نتیجه احتمال هواپیما ربایی است.
پلیس مالزی میگوید که احمد شاه یک فعال سیاسی محلی بود و بیم آن میرود که تصمیم دادگاه او را تحت تأثیر قرار داده است.
او 7 ساعت بعد از این دادگاه که عصبانیت وی را برانگیخته هدایت پرواز 730 را در اختیار گرفته است.
انفجار هواپیما؛ فرضیه دوم
فرضیه دوم درباره سرنوشت بویینگ 777 مالزیایی، انفجار این هواپیماست. پس از آنکه روز چهارشنبه فاش شد که سال گذشته در آمریکا در این هواپیما شکافی تشخیص داده شده و توصیه شده بود که برای بررسی و تعمیر احتمالی آن اقدام شود این فرضیه قوت گرفت. ایجاد شکاف در بدنه هواپیما میتواند در داخل و خارج از هواپیما اختلاف فشار زیادی ایجاد کند که موجب انهدام ناگهانی هواپیما میشود. در سال 2002 ایجاد چنین شکافی موجب انهدام هواپیمای پرواز 611 شرکت هواپیمایی چاینا ایرلاینز و ناپدید شدن ناگهانی آن از صفحه رادار شد. این هواپیما پس از متلاشی شدن در تنگه تایوان سقوط کرد.همچنین طبق گزارشهای منتشره، یک کارمند نیوزیلندی نیز که بر روی یک دکل حفاری در سکویی در نزدیکی مسیر هواپیما مشغول به کار بوده است، ادعا کرده که وی توانسته هواپیمایی را که دچار آتشسوزی بودهاست مشاهده نماید. با توجه به مسیر حرکت هواپیما احتمال درستی این ادعا وجود دارد، هرچند بنا بر ادعاهای برخی مقامات نظامی این احتمال وجود دارد که هواپیما پس از وقوع حادثه تغییر مسیر داده باشد و در مسیری برگشتی بوده باشد.
پنتاگون نیز اعلام کردهاست که هواپیمای مفقود شده امکان دارد در اقیانوس هند دچار سانحه انفجار شدهباشد. اشارهشدهاست که احتمال دارد هواپیما پس از قطع ارتباطش شاید ۴ یا ۵ ساعت همچنان به پرواز ادامهداده باشد و سپس متعاقب انفجار در درون آب رفته باشد. مقامات مالزی این ادعا را رد کرده اند که هواپیما ساعت ها پس از قطع ارتباط همچنان به پرواز ادامه داده باشد، چرا که گفته شده است از سوی تولید کنندگان موتور هواپیما چنین چیزی تأیید نشده است، این در حالی است که منابع آمریکایی همچنان این احتمال را که هواپیما تا حدود ۴ ساعت پس از قطع ارتباط به پرواز ادامه داده باشد تأکید دارند. اما از سوی دیگر، سازمان معاهده منع آزمایشهای هستهای که به شبکهای بینالمللی از حسگرهای فروصوت (امواجی با بسامد پایینتر از حد شنوایی انسان) برای شناسایی آزمایشهای هستهای مجهز است، اطلاعات گردآوری شده طی روزهای اخیر را دوباره بازبینی کرده است تا شاید ردی از انفجار هواپیما را بیابد، اما چیزی پیدا نشده است. بنابراین این فرضیه نیز صرفاً در حد یک گمانه زنی باقیمانده است.
آتش سوزی داخلی؛ فرضیه سوم
آتش سوزی در داخل هواپیما دومین فرضیه ای است که کارشناسان مطرح میکنند و این نیز فرضیه معتبری است که ناپدید شدن ناگهانی هواپیمای بوئینگ 777 مالزیا ایرلاینز آن را قوت میبخشد. یکی از کارشناسان هوانوردی می گوید آتش سوزی در داخل هواپیما بسیار سریع رخ می دهد و خدمه هواپیما به سختی فرصت می یابند موضوع را به پایگاه های زمینی اعلام کنند. در سوم دسامبر 2010 یک فروند بویینگ 747 شرکت یو پی اس 22 دقیقه پس از برخاستن از زمین در داخل دچار آتش سوزی شد. این هواپیما نتوانست دوباره به زمین بنشیند و سرانجام در نزدیکی دبی سقوط کرد. کارشناسان با توجه به آشفتگی و سردرگمی در تحقیقات مربوط به ناپدید شدن اسرار آمیز هواپیمای مالزیایی میگویند تا زمانی که مشخص نشود هواپیما در کجا سقوط کرده است نمیتوان مسؤلیت تحقیق را به هیچ کشوری واگذار کرد و تا زمانی که هماهنگی ایجاد نشود تحقیقات ممکن است طولانی و دشوار پیش برود .
اصابت موشک به هواپیما؛ فرضیه چهارم
اصابت موشک به هواپیمای بویینگ 777 در حال پرواز سومین فرضیه مطرح در این باره می باشد. آنچه ماموران تحقیق را وا میدارد تا به فرضیه انهدام هواپیما با موشک بیاندیشند محو شدن ناگهانی آن از صفحه رادار است. یکی از خلبانان ایرفرانس میگوید این فرضیه شاید جدی به نظر نرسد اما وقتی اسرار آمیز بودن ماجرای ناپدید شدن هواپیما را میبینیم فرضیه معتبری است. ممکن است یک سامانه ضدهوایی زمین به هوا در منطقه به سوی آن شلیک کرده باشد. این امر بی سابقه هم نیست. در اول سپتامبر سال 1983 پرواز 007 شرکت هواپیمایی کره هدف حمله هواپیمای شکاری شوروی سابق قرار گرفت و در جزیره ساخالین سقوط کرد. در 27 ژوئن 1980 نیز یک فروند هواپیمای شرکت هواپیمایی ایتاویا پس از اصابت موشک سرنگون شد.
خودکشی خلبان؛ فرضیه پنجم
خودکشی خلبان فرضیه چهارمی مطرح شده درباره سرنوشت بویینگ 777 مالزیایی می باشد. به زعم متخصصان امور هوانوردی در چنین مواردی که ناپدید شدن هواپیما اسرارآمیز است احتمال خودکشی خلبان مطرح میشود. سازمان هواپیمایی کشوری آمریکا عامل نیم درصد از سوانح هوایی منجر به مرگ را خودکشی خلبان میداند. این فرضیه در سانحه ای که برای هواپیمای پرواز 447 ریو - پاریس در سال 2009 رخ داد مطرح شد. در تاریخ هوانوردی غیر نظامی موارد زیادی از خودکشی خلبان دیده شده است که آخرین موارد آن به سقوط هواپیمای شرکت هواپیمایی مصر در 31 اکتبر 1999 در اقیانوس اطلس که 217 کشته بر جا گذاشت و همچنین پرواز شماره 185 شرکت سیلک ایر در 17 دسامبر 1997 در اندونزی که موجب مرگ 104 نفر شد باز میگردد.
عملیات تروریستی؛ فرضیه ششم
این فرضیه نیز از فرضیاتی است که به شدت مورد توجه آمریکایی ها قرار گرفته و احتمال توطئه ای به روش حملات یازده سپتامبر درباره هواپیمای ناپدید شده خطوط هوایی مالزی را افزایش داده است.
در این راستا روزنامه دیلی تلگراف، یکشنبه 25 اسفند در گزارشی نوشت: تحقیقات درباره علت ناپدید شدن پرواز ام اچ 370 خطوط هوایی مالزی به شواهدی دال بر توطئه تروریست ها برای ربودن یک فروند جت مسافربری برای یک حمله تروریستی به روش حملات یازده سپتامبر معطوف شده است.
در همین باره یک عضو ارشد القاعده هفته گذشته در جلسه دادرسی اعلام کرده بود که چهار یا پنج مرد مالزیایی در حال طراحی توطئه ای برای به دست گرفتن کنترل یک فروند هواپیما با بمبی بودند که با هدف منفجر کردن در کابین خلبان در یک لنگه کفش جاسازی شده بود.
ساجد بدعت مسلمان متولد انگلیس ساکن منچستر سه شنبه گذشته با ارائه شواهدی در جلسه دادگاه سلیمان ابوغیث داماد بن لادن در نیویورک گفته بود که به یک اردوگاه آموزش های تروریستی در افغانستان دستور داده بود که یک بمب قابل جاسازی در کفش به مالزیایی ها تحویل دهد.
کارشناسان امنیتی شواهدی را که یک تروریست محکوم شده انگلیسی ارائه کرده است، معتبر می خوانند.
وی از ملاقات با جهادیون مالزیایی در افغانستان که یکی از آن ها خلبان بود، خبر داده و گفته است که یک بمب قابل جاسازی در کفش را برای به دست گرفتن کنترل هواپیما به آن ها داده بود.
این در حالیست که اذعان نجیب رزاق، نخست وزیر مالزی نیز به خرابکاری عمدی در سامانه های ارتباطی پرواز بویینگ 777 مالزی به دست یکی از سرنشینان هواپیما و انحراف آن از مسیر خود و همچنین غیرفعال شدن عمدی دستگاه های ارتباطی هواپیما، به احتمال طراحی توطئه ای به سبک حملات 11 سپتامبر به برج های دوقلو در نیویورک قوت بخشیده است.
اکنون این احتمال مطرح است که هدف تروریست ها استفاده از هواپیمای مالزی به عنوان یک بمب پر از سوخت بوده باشد. اگر این سناریو درست باشد، یک هدف احتمالی برج های پتروناس در کوالالامپور بوده است که نماد نوگرایی در مالزی و بلند ترین ساختمان های جهان از سال 1998 تا 2004 بودند.
پروفسور آنتونی گلیز مدیر مرکز مطالعات امنیتی و اطلاعاتی دانشگاه بوکینگهام هم گفته است، احتمال یک توطئه توضیحی برای این مسئله است که چرا مقامات مالزیایی همه حقیقت را به ما نگفته اند.
وی گفت، به نظر وی به محض آنکه گفته شد، هواپیما مسیر پروازی اش را تغییر داده بود، این حادثه یک هواپیما ربایی محسوب می شود و شواهدی مبنی بر بازگشت هواپیما به مالزی بدین معنی است که این حادثه ممکن است یک توطئه تروریستی مالزیایی به شیوه حملات یازده سپتامبر برای تبدیل هواپیما به یک بمب با برخورد آن به ساختمانی در کوالالامپور بوده باشد.
قوت گرفتن این فرضیه و انتشار اطلاعات جدید، ظاهراً نظریات قبلی را مبنی بر انفجار ناگهانی هواپیما، نقص تجهیزاتی یا ساختاری فاجعه بار یا سقوط در دریای جنوب چین رد می کند.
درآخر....
با قوت گرفتن احتمال عملیات تروریستی در هواپیمای بویینگ 777 مالزیایی، پس از حدود 10 روز، اکنون عملیات تجسس در دریای جنوب چین متوقف شده و تحقیقات بر دو مسیر بزرگ یکی به سمت شمال مالزی تا قزاقستان و دیگری به سمت غرب از میان اقیانوس هند تا اندونزی متمرکز شده است.
آخرین اطلاعات منتشر شده در روزنامه استار مالزی نشان می دهد هواپیمای ناپدید شده پرواز شماره 370 می تواند در 634 نقطه فرود آمده باشد. با توجه به سوخت این هواپیما، بویینگ 777 خطوط هوایی مالزی می تواند در 26 کشور و در هر نقطه ای از پاکستان تا غرب استرالیا فرود آید.
این هواپیمای بویینگ برای فرود به باند پروازی به طول هزار و 524 متر نیاز دارد که در این نقاط موجود است؛ کما این که هواپیما پس از آخرین تماس می توانست بیش از 3 هزار و 540 کیلومتر با توجه به سوخت آن به مسیر خود ادامه دهد.
بر این اساس، 634 مکان با این معیارها در 26 کشور شعاع پرواز هواپیما وجود دارد که چند فرودگاه پرت و دورافتاده نیز جزو آن است.
نظرات شما عزیزان: